ابراهیم در سال ۱۳۵۵ هجری شمسی در میان خانواده‌ای مؤمن و متعهد در شهر تبریز چشم به جهان گشود. یازده بهار بیشتر از عمر پربارش نگذشته بود که رهسپار منطقه‌ی عملیاتی بیت المقدس۲ گشت.
عشق او به رزمندگان جبهه باعث شد به عنوان یک نیروی فعال پایگاه مقاومت مسجد حضرت علی (ع) کار خود را آغاز نماید و هم‌چنین به یاری گروه تدوین تاریخچه «لشگر ۳۱ عاشورا» برود. ابراهیم در سال ۱۳۷۴ همزمان با سالگرد ارتحال حضرت امام (ره) به همراه کاروان عاشقان روح الله (ره) از لشگر ۳۱ عاشورا با پای برهنه صدها کیلومتر راه را پیاده به حرم رفت و پس از بازگشت با اصرار فراوان به گروه تفحص پیوست و راهی منطقه عملیاتی «فکه» شد. سرانجام ابراهیم احمد پوری فعالی زمانی که در منطقه عملیاتی والفجر ۱ در دمای ۵۰ درجه در ساعت ۱۲ ظهر مشغول جست و جوی پیکر مفقودین جنگ بود، در تاریخ ۷/۴/۱۳۷۴ در فکه بر اثر انفجار نارنجک پوسیده‌ای به شهدای گلگون کفن جنگ تحمیلی پیوست. پیکر معطر ابراهیم در حالی که انگشتان دست و پای راستش قطع شده بود، در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز آرمید تا روحش در آسمان‌ها به جست و جوی شهیدان اسلام برود.

  ادامه زندگینامه این شهید در ادامه مطلب
 

یک شهید پیدا کردیم طرف های سه راه شهادت ،هیچ چیزی همراهش نبود.

نه پلاک ،نه کارت شناسایی.فقط یک قمقمه همراهش بود پر آب .

روی قمقمه چیزی نوشته شده بود،قمقمه را شستیم تا بتوانیم بخوانیم .نوشته بود:

( قربان لب عطشانت یا حسین)

عید اون سال با شب ولادت امام رضا علیه السلام یکی شده بود

بچه های تفحص توی سنگر جشن گرفته بودند

آخر مراسم نوبت من شد که بخونم

دست به دامن قمر بنی هاشم علیه السلام شدم

عرض کردم: ارباب شما مزه شرمندگی رو چشیدید

نذارید ما شرمنده ی خانواده ی شهدا بشیم

... فردا صبح از بچه ها رمز حرکت گروه تفحص رو پرسیدم

فکر می کردم چون روز ولادت امام رضاست ، رمز حرکت یا امام رضا علیه السلام خواهد بود

اما حاج آقای گنجی گفت: رمز حرکت یا ابالفضل علیه السلام

گفتم: امروز روز ولادت امام رضاست

گفت: دیشب به آقا ابالفضل علیه السلام متوسل شدیم

امروز هم به اسم اون حضرت میریم تا از آقا عیدی بگیریم

... دست بکار شدیم

بعد از چند دقیقه اولین شهید پیدا شد

خوشحال شدیم

اسم شهید هم روی کارت شناسایی اش بود و هم روی وصیت نامه اش

" شهید ابوالفضل خدایار ، گردان امام محمدباقر علیه السلام ، گروهان حبیب کاشان "

بچه ها گفتند: توسل دیشب ، رمز حرکت امروز و اسم شهید یکی شده

بی اختیار به زبونم جاری شد که:

اگه اسم شهید بعدی هم ابوالفضل بود ، اینجا گوشه ای از حرم آقا ابوالفضله

... داشتم زمین رو می کندم که دیدم حاج آقا گنجی و یکی از بچه ها پریدند توی گودال

از بیل میکانیکی پیاده شدم

خیلی عجیب بود

شهیدی پیدا شده بود که یک دستش از مچ قطع بود

پلاکش رو استعلام کردیم ، گفتند:

" شهید ابوالفضل ابوالفضلی ، گردان امام محمد باقر علیه السلام ،گروهان حبیب کاشان"

طلائیه شد مقر ابوالفضل عباس (ع)

    منبع: آسمان مال ماست ( کتاب تفحص ) ، صفحه ۳۵

به نام خدای شهیدان که شهادت را آخرین مرحله رشد و تکامل یک انسان والا قرار داد.

سلام بر مهدی موعود (عج) پرچمدار حق که با ظهورش جهان را پر از عدل و داد می کند

و با درودبر نائب بر حقش امام خمینی (ره) و حضرت آقا آیت الله خامنه ای(معظم له) که با

وجودشان و یاری گرفتن از خدای عزوجل به ما روحی دوباره بخشید و چگونه زیستن و

چگونه جهاد کردن با ظلم را تعلیم دادند. 

و سلام بر ارواح طیبه شدها از صدر اسلام تا کنون به خصوص سالار شهیدان

آقا ابا عبدالله حسین علیه السلام که چگونه مردن را آموخت.

مجید پازوکی اول فروردین سال ۱۳۴۶ متولد شد. از همان اول گویا در رگ‌هایش خون انقلابی جوشش داشت چرا که با اوج گرفتن مبارزات مردمی، او نیز مبارزی کوچک نام گرفت و در روز ۱۷ شهریور مجید در قیام مردمی شرکت داشت. انقلاب که پیروز شد مجید ۱۱ساله برای دیدن امام سر از پا نشناخته به مدرسه رفاه رفت تا معشوقش را زیارت کند و این آغاز ورق خوردن دفتر عشق سربازی حضرت روح‌الله بود. مجید پازوکی بعدها به عضویت بسیج درآمد و برای گذراندن دوره آموزشی در سال ۱۳۶۱ رنگ و بوی جبهه گرفت و زخم‌های تنش دفتر خاطراتی از رزم بی‌امانش شد. یک بار از ناحیه دست راست مصدوم شد، بار دیگر از ناحیه شکم و وضعیت جسمی‌اش اصلاً خوب نبود، ولی او همه چیز را به‌شوخی می‌گرفت و درد را با خنده پذیرایی می‌کرد. 

پس از پایان جنگ در سال ۱۳۶۹، منطقه کردستان، کانی مانگا و پنجوین حضور مجید پازوکی را به خاطر سپردند و دفاع همچنان برای او ادامه داشت و این سرباز خمینی، با بیش از هفتاد ماه حضور در جبهه‌ها و شرکت در بیست عملیات، جبهه را آوردگاه عشق خود کرده بود. مجید در سال ۷۰ در برابر سنت نبوی سر تعظیم فرود آورده و پس از آن، دو پسر به‌نام‌های علی و مرتضی را از خود به یادگار گذاشت. او در سال ۱۳۷۱ با آغاز کار تفحص لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) در خیل جست‌وجوگران نور در منطقه جنوب مشغول جستجوی فرزندان عاشورایی ایران شد. تا اینکه پس از شهادت یار دیرینه‌اش علی محمودوند، در استقبال وصال یار بهاری شد و هفدهم مهر ۱۳۸۰ دعایش در فکه مستجاب شد و او نیز به خیل یاران شهیدش پیوست. خاطراتی کوتاه و ماندگار در باره این شهید والامقام به نقل از خانواده، دوستان و همرزمان شهید در ادامه می‌آید: